Page 66 - Kalemyar

Senem Öğr etmen
Senem Öğretmen

ÖĞRETMENLİK KALPTE BAŞLAR ht yacı var bana. Güçlüydüm ben, oradak zorluklara
göğüs gereb lecek kadar. Dünyaya hep poz t f bakan
Öğretmenl k, herkes n kutsal olarak tab r ett ğ b r yd m de zaten, gözüm görse de kalb m görmezd
meslek. Ben mse yüreğ mde kelebekler uçuran, k olumsuzlukları. Orada, çoğu eyden mahrum
dünyamı güzelle t ren mesleğ m. Hayal md öğretmen kalmı çocuklara ve hatta köyümdek herkese umut
olmak; pek neyd bana bu hayal kurduran ey? olmalıydım, onlara ne e, sevg , umut götürmel yd m.
‘’Büyüyünce öğretmen olsun ben m kızım’’ cümleler yle Okulumun her ey ben olmalıydım, çılgınca belk
büyüdüm ben. Annem n bu dü ünceler yer ed nm t ama çok y değ l m ? Okulumun müd res , öğretmen ,
z hn mde tab k , fakat büyüdükçe çocukları ne kadar tem zl k görevl s , memur hanımı, güvenl k görevl s
çok sevd ğ m gördüm, büyüdükçe yan ya aldıkça ve hep öğrenc s .‘’ Kend me söyled ğ m bu cümleler
aslında hep çocuk kaldığımı gördüm, evet y rm l aslında kend me verd ğ m b r sözdü ve ben sözümü
ya lara gelsem de ben küçük b r kız çocuğuydum ve tutmu tum.

M n k, r n b r köy okulum var
ben m. Okulumu lk görmeye g d m h ç
unutamam. Heyecan ve korku ç ndeyd m,
çünkü pek çok k tarafından olumsuz
cümleler duymu tum: ‘’O okula mı atandın
sen? Bu lçede büyüdüm ben o köyün
sm n lk defa duyuyorum nerde o köy
yahu? Çok uzak, dağın ba ında nasıl
g deceks n oraya? Köyde kalınır mı yalnız
ba ına, olmaz öyle ey! Ula ımı sıkıntılı,
oo b r de kı ın gör oraları hoca! ‘’ g b daha
n celer n … B r saatl k yolculuk boyunca
hem söylenenler dü ünüyor hem de
uçurumlu yüksek yüksek dağ manzaraları

en y arkada larım çocuklardı. Onlarla vak t geç rmek olan yolları seyred yordum. İstanbul’dan gelen b r
en key f aldığım eyd . Çocuklara dü künlüğüm ç n fazla korkutucuydu bu yolculuk tab k . Köyüme
çok farklıydı; çünkü pamuktandı her b r n n kalb , vardığımda se tüm end eler m yok olmu yer n
dünyaları öyle masum ve güzeld k … İ te böyle karar kocaman mutluluklara bırakmı tı, çünkü çocukları
verd m öğretmen olmaya. Ben hayatımı o pamuk görmü tüm ve o an aklıma hayal m n tam ortasında
kalplere adamalıydım, onların masum dünyalarında olduğum gelm t . Nasıl heyecanla bakıyorlardı bana,
kaybolmalıydım. md bu satırları taze öğretmen kar ılarında saçları f yonkla süslenm , k örgülü
sıfatıyla yazıyorum. Ba armı tım evet, kavu mu tum olan m n k b r kız çocuğu vardı çünkü. ‘’Sen b z m
hayal me. Öğretmen olmayı a ıp öğretmenl ğ öğretmen m z m s n?’’ ded b r , büyük b r heyecanla
yüreğ mde h ssederek ya ıyordum. Çünkü ben b r “Evet!” dem t m ona. Muc ze g b yd çocuklar, o
köy öğretmen y m. Batman’ın Sason lçes n n r n b r end el öğretmen g tm yer ne güçlü, kend nden
köyünde öğretmenl k yapıyorum. Tam da kurduğum em n Senem gelm t ; bunu sağlayan çocukların umut
hayal n ortasındayım. KPSS çalı tığım dönemde dolu bakı larıydı. Okulumu gördüğümde se bakıp
kend me unları söylem t m: ‘’ Köy öğretmen mutluluktan ağlamı tım ‘’Ama sen hayaller mden çok
olacağım ben, çünkü oradak çocukların daha çok daha güzels n!’’ cümles çıkmı tı ağzımdan. S z h ç

66