Page 56 - GencNazar
P. 56
Emrullah DAL
BAŞLIĞA NE HACET
Tarçın tadında bir gülde,
Huzura koşmuş bir bülbülken
Kimse gül ol demesin.
Emziği kırık bir bebeğin
Anne sütü arar gibi ağlaması gibidir,
Akşamın bu demleri.
Akrebin yelkovanı kovduğu
Şaşırmış saatlere
Mumyalanmışken zaman,
Bir arkeolog çözmelidir mumyalanmış yarın bezlerini.
Tüm kiniyle inatlaşmışken
Gecenin yaldızlı inadı,
Bir müezzinin ses telleri bölüyor geceyi.
İnatlaşmak değil ama feryadı.
Sevgiyi bağırmak her şeye o an için tek maksadı.
Her seyin yunus
Herkesin Emre olabildiği
Utanmaz bir çağ bizimkisi.
Ama Yunus Emre olamıyor kimse.
Sevemiyor hiçbir can.
Kendinden öte diğerini .
Yok saymak kolaysa da her zerreye sinmiş
Kainat izlerini
Silemiyor ne yapsa
Hem kör hem nankör,
Bir damla suyun toprakla girdiği
Eşsiz ilişkiyi.
Huzuru bulma yoksunluğunda,
Türeyen karanlık, ne bilsin aydınlığın haşmetini.
Kim bilir, görür herkes birgün
Kendinden öte öz benliğini…
56
